สำหรับคอมังงะสายสยองอี๋แหวะ ชื่อของยอดนักวาดอย่าง อิโต้ จุนจิ (Ito Junji) น่าจะเป็นนักวาดในดวงใจอันดับต้น ๆ ของใครหลายคน และตลอดเวลาที่ผ่านมา อาจารย์อิโต้ก็วาดการ์ตูนสยองแบบนี้ออกมาเยอะมาก ๆ ซึ่งความโดดเด่นของงานอาจารย์คือ ลายเส้นที่ขนลุกแบบติดตา เก็บไฟฝันอีกหลายคืน และเนื้อเรื่องที่หลายครั้งอยากจะถามอาจารย์ว่าคิดออกมาได้ยังไงกัน! จึงไม่แปลกที่งานของอาจารย์อิโต้ จุนจิ จะเป็นที่นิยมของคอนักอ่านไปทั่วโลก แถมหลาย ๆ เรื่องยังถูกนำไปทำเป็นภาพยนตร์แบบ Live-Action มาแล้วด้วย
หลายตอนของอาจารย์นั้นเป็นที่รู้จักกันอยู่แล้ว อย่างเช่นปลามรณะ, แฟรงเก้นสไตน์, สาวน้อยฆ่าไม่ตาย โทมิเอะ, เด็กชายผู้เริงร่ากับการแกล้งคนด้วยด้านมืดอย่างโชอิจิ, หรือคิริเอะ จากซีรีส์ก้นหอยมรณะ แต่วันนี้เราอยากจะมาแนะนำ 5 ตอนอื่น ๆ ที่อ่านแล้วขนลุกซู่ จนต้องเก็บไปฝันถึงเลยล่ะ ใครใจไม่แข็ง อย่าอ่านก่อนนอนเลยเชียว เตือนแล้วนะ /เสียงเชฟป้อม
บี้!
จากคลังสยอง เล่ม 11
นี่คือตอนสุดท้ายของหยังสือชุดคลังสยอง ซึ่งสำหรับเราแล้วถือเป็นตอนปิดของซีรีส์คลังสยองนี้อย่างสวยงามมาก ๆ เพราะ บี้! ผสมไปด้วยเรื่องราวลึกลับ และความน่ากลัวแบบคิดได้ยังไง นี่เป็นอีกหนึ่งตอนของอาจารย์ที่เราคิดว่าจินตนาการของอาจารย์ไปไกลจริง เรื่องตำนานในพงไพรที่เราหาคำตอบไม่ได้ อาจารย์จึงหยิบเรื่องนี้มาเล่นเป็นแกนหลัก แถมการตายของตัวละครในตอนนี้ก็ชนะเลิศสุด เรื่องเล่าด้วยตัวละครที่เป็นเพื่อนของ สุกิโอะ ไปเที่ยวอเมริกาใต้มา คราวนี้เขาหลงป่าจนไปเจอหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งชาวบ้านก็ต้อนรับขับสู้เขาเป็นอย่างดี แถมยังให้น้ำหวานไหใหญ่กลับมาด้วย ซึ่งเป็นน้ำหวานที่อร่อยจนพอกินแล้วหยุดไม่ได้ และกินอะไรก็ไม่อร่อยสู้น้ำหวานไหนี้อีกเลย แต่ชาวบ้านบอกไว้ว่า "ต้องชิมน้ำหวานนี้อย่างไม่ให้ถูกจับได้" ซึ่งก็เอ๊ะ เพราะอะไรกันนะ นั่นเพราะหากมีอะไร บางอย่าง จับได้ขึ้นมาล่ะก็ ก็จะโดนตบบี้จนเละติดพื้นติดกำแพง ตายอนาถเลยยังไงล่ะ แล้วตัวละครจะกลั้นใจไม่กินไหวไหม จะรอดเงื้อมมือการบี้หรือเปล่า ต้องหามาอ่านเองแล้วนะ
เสียงครวญครางจากท่อน้ำทิ้ง
จากคลังสยอง เล่ม 8
สำหรับตอนนี้อาจไม่มีภาพที่แสดงถึงความน่ากลัวมากนัก แต่ที่เรายกให้ตอนนี้เป็นตอนที่น่าขนลุกพอ ๆ กับตอนที่มีภาพสยองเยอะ ๆ นั่นก็เพราะอาจารย์หยิบเอาเรื่องของนิสัยทนุษย์มาเล่นกับความรู้สึกของผู้อ่านได้อย่างอยู่หมัด ซึ่งตัวละครสามแม่ลูกในเรื่องเป็นบ้านที่รักความสะอาดมาก มากจนผิดปกติ โดยเฉพาะคนเป็นแม่ที่ต้องอาบน้ำวันละ 3 ครั้ง ต้องล้างมือทุกครั้งที่ทำอะไรมา แถมยังจู้จี้จุกจิกกับแม่บ้านให้ทำทุกส่วนของบ้านให้สะอาดที่สุดเท่าที่จะทำได้ หรือแม้ตอนที่ท่อน้ำทิ้งตัน แล้วต้องเรียกช่างมาแก้ไข ช่างถอดท่อน้ำทิ้งมาเอาเศษผมเศษไขมันที่เกาะอยู่ออก ก็โวยวายว่าทำบ้านฉันสกปรกจนไม่มีใครอยากมาทำงานที่บ้านหลังนี้ (ทั้ง ๆ ที่ก็เป็นสิ่งที่คนในบ้านชำระล้างออกมานั่นแหละ) เนี่ย พอยิ่งอ่านเข้าก็ยิ่งรู้สึกแหวะกับสิ่งสกปรกตามไปด้วย (และอาจารย์ก็เป็นคนวาดบรรยากาศอะไรพวกนี้ได้ "รู้สึก" จริง ๆ) แต่เรื่องราวดันเกิดขึ้นเมื่อลูกสาวของบ้านถูกผู้ชายเนื้อตัวสกปรกอย่าง นูเมอิ มาตามแอบชอบ น้องสาวของเขาจึงหลอกให้คนสกปรกมาที่บ้าน แล้วถูกแม่ของพวกเธอจัดการ หลังจากนั้นชายคนนั้นก็หายไป แต่กลับมีอะไรบางอย่างในท่อน้ำทิ้งในบ้านของพวกเธอแทน!
กรีเซอไรด์ - น้ำมัน
จากคลังสยอง เล่ม 11
ถ้าคิดว่าเรื่องก่อนหน้าสร้างบรรยากาศได้ขนลุกแล้ว ต้องเจอเรื่องนี้ก่อน เพราะสำหรับเราแล้วขอยกให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อี๋แหวะที่สุดในซีรีส์คลังสยองเลย กับบรรยากาศของน้ำมันที่อยู่รอบบ้านอย่างเหนียวเหนอะหนะ อาจารย์อิโต้วาดบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยน้ำมันลื่น ๆ มัน ๆ ที่ติดอยู่กับตัวละคร และพื้นที่ต่าง ๆ ของบ้านของตัวละครได้จนเรารู้สึกเหมือนได้กลิ่นหืนของน้ำมันออกมาจากภาพเลย (เทพมาก!) เรื่องราวของครอบครัวหนึ่งที่เปิดร้านเนื้อย่างชื่อ ดารุมะ แต่การระบายอากาศของร้านนั้นไม่ได้ ทำให้ไอน้ำมันลอยฟุ้งและสะสมไปทั่วบ้าน ติดเหนอะไปทุกอย่างแม้กระทั่งเสื้อผ้า หรือเครื่องนอน แถมพ่อผู้เป้นเจ้าของบ้านก็มีความมันเยอะมาก ส่วนพี่ชายที่มีอายุมากกว่า 2 ปีก็เป็นคนแปลก เพราะชอบแอบดื่มน้ำมันสลัดเพียว ๆ อยู่บ่อย ๆ จนตัวมีแต่น้ำมัน หน้าผุดไปด้วยสิวเต็มไปหมด ซึ่งเป็นที่มาของฉากสุดสะพรึงในภาพด้านบนนี่แหละ เห็นแล้วขอพักการกินไส้กรอกชีสไปชั่วคราวเลย...
ท่านบรรพบุรุษ
จากคลังสยอง เล่ม 9
ที่จริงแล้วการ์ตูนแทบทุกตอนของอาจารย์อิโต้นั้น มักจะเน้นไอเดียเป็นหลัก แล้วจึงค่อยเอาภาพในสไตล์สุดสยองของตัวเองมารองรับจินตนาการนั้น ๆ หลายครั้งที่เราอ่านแล้วก็ต้องทึ่งกับไอเดียของอาจารย์ไปพร้อม ๆ กับภาพที่ช่วยนำเสนอให้ไอเดียของอาจารย์ชัดเจนขึ้น อย่างตอนที่เราอ่านเรื่อง ท่านบรรพบุรุษ จบนี่ก็ถึงกับรู้สึกว่านี่เป็นภาพยนตร์ที่มีตอนจบแบบ Twist Plot ได้เลยนะเนี่ย ตอนนี้เปิดเรื่องด้วย ริสะ นักเรียนสาวที่ความจำเสื่อมโดยที่เราไม่รู้ว่าเพราะอะไร โดย มาคิตะ แฟนหนุ่มพามาส่งที่บ้าน และพยายามดึงความทรงจำของเธอกลับมา ริสะจำอะไรไม่ได้เลย แต่เวลานอนชอบฝันถึงตัวบุ้งยักษ์อยู่เสมอ วันหนึ่ง มาคิตะชวนริสะไปเที่ยวบ้าน ทำให้ริสะได้พบกับพ่อของเขา และจุดนี้เองที่ทำให้ริสะความทรงจำกลับคืน พร้อมกับสามารถต่อยอดความฝันได้ด้วยว่าทำไมเธอถึงเอาแต่ฝันถึงตัวบุ้งยักษ์อยู่ทุกคืน ถ้าดูจากภาพประกอบด้านบนน่าจะเดาได้ ส่วนศีรษะที่ต่อกันยาวย้วยชวนขนลุกนี้มีที่มาที่ไปยังไง คงต้องไปหาอ่านเพิ่มเติมกันเอาเองแล้วล่ะนะ
โทมิโอะกับเสื้อคอเต่าสีแดง
จากเศษซากอสูร
สำหรับตอนนี้เราขอยอกให้เป็นอีกหนึ่งตอนที่สั่นประสาทดีเหลือเกิน และภาพตีภาพออกมาเป็นภาพยนตร์สักเรื่อง นี่จะต้องเป็นหนังที่ลุ้นระทึกเอามาก ๆ ในขณะที่เรื่องราวตอนอื่น ๆ ของอาจารย์อิโต้นั้นจะเน้นภาพสยองเต็มหน้าแบบพลิกหน้ามาเจอโดยไม่ทันตั้งตัว (เกือบตกใจขว้างหนังสือทิ้งไปก็หลายที) แต่สำหรับตอนนี้ไม่มีภาพแหวะเต็มหน้าแบบนั้น แต่ความสยองมาพร้อมกับแอ็กชั่น และการกระทำของตัวละครต่างหาก เมื่อ โทมิโอะ กลับมาหา มาโดกะ แฟนสาวอีกครั้งหลังจากหนีตามไปอยู่กับหมอดูยิปซีที่เขาหลงเสน่ห์มา แต่โทมิโอะไม่ได้กลับมาปกติ เพราะเขาใช้มือตัวเองจับหัวเอาไว้ตลอดเวลาเนื่องจากหัวของเขาหลุดออกจากคอเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วยมนตร์ดำของหมอดูสาวคนนั้น เราชอบฉากแหวะต่าง ๆ ของตอนนี้ ทั้งฉากที่โทมิโอพยายามจะนั่งลงกับพื้น แล้วขาที่แข็งจากการยืนเกร็งมานานก็ทรุดลง ทำให้มือที่จับหัวไว้ดึงหัวตัวเองหลุดออกมา หรือฉากที่หมอดูตามมาเจอโทมิโอะที่บ้านของมาโดกะ แล้วเอาไพ่สอดเข้าไปในร่องขาดของคอแล้วเกี่ยวกับเส้นประสาท หรือการเอาแมลงสาบยัดเข้าไปที่แผลตรงคอ โอ้โห ฉากนี้นี่คือสยองแทนสุด ๆ แล้วจ้า
